شهاب دین و شریعت ؛ آیت الله سید شهاب الدین محمد حسین مرعشی نجفی (ره)

حضرت آیت الله العظمی ابوالمعالی سید شهاب الدین، محمد حسین حسینی مرعشی نجفی (رحمه الله) در روز بیستم صفر 1315 در نجف اشرف در خانواده‌ای شهره به علم و تقوا متولد شدند و در دامان پدر (آیت الله محمود مرعشی نجفی) و مادری (صاحبه خانم، دختر آیت اللّه سید ابوالقاسم حسینی کوه کمره ای خویی) با تقواو با دانش دوران کودکی را سپری کردند. نسب ایشان به امام زین العابدین (ع) می رسد. نخست نزد پدر بزرگوارش (متوفى١٣٣٨ق)، که خود از علماى بزرگ آن زمان به شمار مى‌آمد، و نیز شیخ مرتضى طالقانى، شیخ محمدحسین اصفهانى، حاجیه خانم بى‌بى شمس شرف‌بیگم طباطبایى، جدّه مادرى خود، مقدمات علوم را بیاموخت.

علم تجوید و قرائت قرآن کریم و تفسیر و علم انساب و فقه و اصول و علوم ریاضى و هیئت و علم طب وعلم رجال و درایه و حدیث را از اساتید حوزه علمیه نجف فرا گرفت . فقه و اصول استدلالى را از بزرگترین استاد اصول در نجف اشرف، شیخ ضیاءالدین عراقى، سید احمد بهبهانى، شیخ احمد کاشف الغطاء، شیخ على اصغر ختائى تبریزى، شیخ محمدرضا مسجدشاهى؛مدت سه سال نیز در سامرِّا و کاظمین دوره تکمیلى فقه و حدیث و رجال را از سید حسن صدر آموخت؛ و اصول را از شیخ مهدى خالصى فراگرفت و مجدداً به نجف بازگشت و علم کلام را از پدر خود و شیخ محمد جواد بلاغى و شیخ محمد اسماعیل محلاتى و سید هبةالدین شهرستانى آموخت. اغراق نیست اگر بگوئیم معظم له یکی از پراستادترین چهره های علمی معاصر است که توفیق درک محضر استادان متعدد، در رشته های گوناگون را یافته است. آیت اللّه مرعشی نجفی رحمه الله در نجف اشرف به مقام رفیع اجتهاد رسید و علما، فقها و استادان ایشان، مقام علمی، فقاهت و اجتهاد وی را تأیید و اجازه های گوناگونی با القاب و عنوان های ممتازی به نام او صادر کردند.. حضرت آیة الله العظمی مرعشی نجفی (رحمت الله علیه) در علومی مانند : تجوید و تفسیر قرآن ، ادبیات ، علوم غریبه ، علم حدیث و رجال ، عرفان ، فلسفه ، کلام ، منطق ، اخلاق ، فقه ، ... اجازات فراوانی از سوی ، بیش از چهار صد تن از اعلام شیعه (امامیه) و زیدیه و اهل سنت دریافت نموده اند که در کتاب  دو جلدی « المسلسلات فی الاجازات » تصویر اجازه نامه صاحبان اجازه موجود است .. ازین رو آیت الله مرعشی نجفی به «شیخ الاجازات» شهرت یافته است. آیت الله العظمی مرعشی در اوایل طلبگی از بانو مجتهده امین بافضیلت اجازه نقل روایت و حدیث را دریافت کرده بودند.
کوشش خستگی ناپذیر او برای تحصیل دانش ستودنی است. خودش در این باره می‎گوید: هیچ گاه در سنین جوانی به دنبال تمایلات نفسانی نرفتم، همیشه در پی تحصیل علم بودم، به صورتی که شبانه روز، بیش از چند ساعت نمی‎خوابیدم و هر کجا نشانی از استادی یا عالمی و یا جلسه درسی که مفید تشخیص می‎دادم، می‎یافتم؛ لحظه‎ای در رفتن به نزد آن استاد، عالم و جلسه درس درنگ نمی‎کردم.