آیت الله جوادى آملى ، که توفیق شاگردی حضرت علامه را داشتند از آن سالها میگوید: یادم هست سال 1350 بود که مىخواستم به مکه مشرف شوم ، مصادف با زمستان بود. آن روز هم هوا سرد بود و برف مىبارید، رفتم براى عرض سلام و تودیع و خداحافظى، در زدم؛ علامه تشریف آوردند دم در؛ عرض کردم، عازم بیت الله الحرام هستم، براى عرض سلام و خداحافظى آمدهام و افزودم، نصیحتى بفرمایید که به کارم بیاید، توشهام باشد در این سفر. این آیه ى مبارکه را براى نصیحت به عنوان زاد راه قرائت کردند:
خداى سبحان مى فرماید:
فاذکُرونى اَذکُرکُم ؛ به یاد من باشید تا من به یاد شما باشم!
وادامه دادند و فرمودند: به یاد خدا باش تا خدا به یادت باشد، اگر خدا به یاد انسان بود، از جهل رهایى مى یابد و اگر در کارى مانده است ، خداوند نمى گذارد عاجز شود و اگر در مشکل اخلاقى گیر کرد، خدایى که داراى اسماء حسنى است و متصف به صفات عالیه ، البته به یاد انسان خواهد بود!
منبع :http://www.tebyan.net
ابعاد زیبایی که با روح و جان یک عالم برجسته عجین شده و شخصیت او را به مجسمه ای از اخلاق و عرفان تبدیل میکند. این انسانهای فرهیخته و بزرگ، پس از سالها ریاضت و مبارزه با نفس و مجاهدتهای علمی، به انبوهی از معارف الهی تبدیل میشوند که گاهی یک سخن از بیاناتشان، کلیدی است که مشکل گشای بسیاری از سوالات و ابهامات میشود.در این نوشتار کوتاه چند حکایت خواندنی از علامه خدمت شما کاربر عزیز ارائه میشود که هر کدام به نوبه خود، چکیده و عصاره سالها علم و معرفت و سلوک و معنویت این شخصیت برجسته است.
اذن استاد در ذکر
مرحوم علامه طهرانى (قدس سره ) از علامه طباطبایى (قدس سره ) نقل مى فرمودند: ذکر و ورد عبارت است از اذکار و اوراد لسانیه و کیفیت و کمیت آن منوط به نظر استاد است چه حکم دوائى را ماند که بعضى را نافع و بعضى دیگر را مضر است و گاه اتفاق مى افتد که سالک به دو ذکر مشغول مى شود که یکى او را به کثرت توجه مى دهد و دیگرى به وحدت و در صورت اجتماع نتیجه هر دو خنثى مى گردد و نتیجه اى عائد نمى شود.البته اذن استاد، شرط در اورادى است که اذن عام در آن داده نشده است اما آنچه اذن عام داده شده اشتغال به آن مانعى ندارد.
|
حضور قلب در نماز
در
لحظات آخر عمر شریف علامه طباطبایى (قدس سره ) یکى از شاگردان خصوصى علامه
مى گوید از ایشان پرسیدم چه کنم در نماز به یاد خدا باشم و حضور قلب داشته
باشم ؟براى شنیدن بیانات استاد، گوشم را نزدیک دهانش بردم ، چند بار فرمود:توجه ، مراقبه ، توجه ، مراقبه به یاد خدا باش و خدا را فراموش نکن
آخرین سفارش علامه طباطبایى (ره )
علامه
طباطبایى اهل مراقبه بود، یک وقت خدمت آن بزرگوار رسیدیم که دستور العملى
به ما بدهد فرمود: مراقبه و محاسبه این حالت را، شخص سالک باید از ابتداى
سیر و سلوک تا انتهاء ملتزم باشد.فرمود آخر شب ، قبل از خواب اعمالى را که
در روز انجام داده اید بررسى کنید.هر یک از اعمالتان که خوب بود خدا را
براى آن حمد و سپاس گویید و توفیق انجام بهتر آن را در روز بعد از خداوند
مسالت کنید.اگر خداى ناکرده تقصیر و یا خطایى مرتکب شده بودید، فورا توبه
کنید و تصمیم بگیرید که دیگر آن را انجام ندهید. اگر دیدید خلاف هاى شما
متعدد است تصمیم بگیرید فردا آن را کم کنید.
خلاصه فرمود: مراقبه و محاسبه باید همیشه باشد.حتى در این اواخر که نمى توانست درست حرف بزند یکى از رفقاء از ایشان خواسته بود توصیه هایى بفرمایید باز فرمود: مراقبه ، محاسبه .
دین دارى بالاترین ریاضت
حضرت استاد حسن زاده آملى مى فرمودند که : مرحوم علامه طباطبایى (قدس سره ) مى فرمودند: (( بزرگترین ریاضت دین دارى است )) .
صفاى باطن و رویاى صالحه
شبى در قم در معیت حضرت استاد علامه آقا سید محمد حسین طباطبایى روحى فداه ، به سوى منزل آن جناب که بیت المعمور این کمترین بوده است مى رفتیم ، در اثناى راه به من فرمود: قبل از آن که به توجه بنشینى ، سوره متبرکه (( و الضحى و الم نشرح )) را بخوان که براى انتقال ، و صفاى باطن ، و رویاى صالحه در حال توجه بسیار مفید است
منبع : http://www.tebyan.net